Hoe voelt het om weg te gaan? Die vraag stelt een man zich in voor jou wou ik een huis zijn. Meer, hij voegt de daad bij het woord. Zijn tocht voert langs lief en leed. Hij streelt het zachtst van de dag, raakt het ruwst van de nacht. Zo neemt Troch ons mee op reis tot in het diepst van zijn ziel. Toch blijft de toon licht. Elk vers is fris, elk vers is scherp. Geen zin in voor jou wou ik een huis zijn die niet zingt. Wat Troch hier met de taal doet, is één groot feest.