“Had men in de gouden jaren van de stille cinema echt genoeg aan slechts ‘gezichten’, zoals een fictieve filmdiva uit de film Sunset Boulevard (1950) ons wil laten geloven?

Mooi zijn en zwijgen betoogt dat stille film veel meer was dan enkel de mooie snoetjes van de grote sterren. Het nieuwe medium liet zich immers ook kenmerken door zijn ongetemde humor, krachtige maatschappijkritiek, progressieve ideeën, narratieve speelsheid en picturale schoonheid. Bovendien waren er in de stille periode achter de schermen historisch veel vrouwen aan de slag in creatieve en leidinggevende functies. Dit boek beschrijft de verwondering en de veelzijdigheid van deze vandaag wat ongekende en onbeminde cinema en heeft daarbij bijzondere aandacht voor de markantste vrouwen van het Amerikaanse stille scherm.”